نشانه شناسی اقتصادی اجتماعی بحران وال استریت

شناخت جنبشهای اجتماعی براساس نشانهشناسی گفتمانی آنان انجام میگیرد. چنین جنبشهایی را باید از زبان خود آنها شناخت. ماهیت و کارکرد جنبشهای اجتماعی بر اساس تعریفی است که آنان از خود ارایه میدهند. چنین نگرشی در ارتباط با جنبش اجتماعی وال استریت نیز مشاهده میشود؛ جنبشی که دارای نشانههای اجتماعی و اقتصادی است، در دورانهای مختلف تاریخی منشاء اعتراضات اقتصادی بوده است و در سپتامبر و اکتبر ۲۰۱۱ نماد جنبش اجتماعی محسوب میشود که براساس مطالبات اقتصادی شکل گرفته است. شاید بتوان این موضوع را مطرح کرد که در دوران موجود جنبشهای اجتماعی ماهیت فراگیر و چند بعدی دارند. بنابراین طبیعی است که آثار و پیامدهای متنوعی به جا گذارد. جنبش وال استریت را میتوان واکنشی نسبت به الگوی مبتنی بر حکمرانی جهانی دانست. اگرچه جهانیسازی از اوایل دهة ۱۹۹۰ گسترش یافت، اما پیامدهای آن را میتوان دو دهه بعد از زمانی مورد آزمون قرار داد که «فوکویاما» عصر پیروزی لیبرال دموکراسی بر سایر ایدئولوژیهای رقیب را اجتنابناپذیر میدانست. جنبش اعتراض نسبت به موج جهانی شدن و فرایند حکمرانی جهانی از سال ۱۹۹۳ شروع شد. جنبش وال استریت بیانگر آن است که جهانی شدن اقتصاد نه تنها برای کشورهای در حال توسعه مخاطرهآمیز خواهد بود، بلکه میتوان آثار و پیامدهای آن را برای گروههای اجتماعی فرودست در جهان سرمایهداری نیز مورد ملاحظه قرار داد. جنبش وال استریت را میتوان واکنشی نسبت به نئولیبرالیسم اقتصادی «میلتون فریدمن» دانست. فریدمن تلاش داشت تا گذار از بحران اقتصادی در نظام سرمایهداری را از طریق نقش شرکتهای چندملیتی در سازماندهی بازارهای منطقهای تبیین نماید. بر اساس نگرش فریدمن، زمینه برای شکلگیری فرایند معطوف به حکمرانی جهانی، جهانیسازی اقتصاد و جهانیسازی سیاست فراهم شد. جنبش وال استریت واکنشی نسبت به نگرش نئولیبرال در اقتصاد سرمایهداری محسوب میشود. اقتصادی که کشورهای امریکا، آلمان، فرانسه و ایتالیا محور آن محسوب میشوند.